ดื๋ยๆ บรืยๆ เหวอๆ หลอนเล็กน้อย คือนิยามของข้าพเจ้าเมื่อได้ไปเยือน คาซาบัตโย (Casa Batlló) ทาวน์เฮาส์สุดเริ่ด ฝีมือการโมดิฟายด์ของคุณพี่เกาดี้ (อีกแล้วครับท่าน)
อุแม่เจ้า บ้านหลังนี้ไม่มีเส้นตรง ทุกอย่างที่ได้รับการออกแบบล้วนได้แรงบันดาลใจจากธรรมชาติ และในธรรมชาติหามีเส้นตรงไม่! ว้าว... นั่นคือหลักในการออกแบบตกแต่งคาซา หรือบ้านของครอบครัวบัตโย่ของพี่เกาดี้เขา
ได้ข่าวว่า คาซา บัตโย เปิดให้เข้าชมประมาณ 10 โมงเช้า รีบไปเลยนะแต่เช้าถ้าอยากชมน่ะ เพราะว่า แต่ละรอบดูเหมือนจะจำกัดจำนวนผู้ชม ขนาดจำกัดแล้วคนยังยั้วเยี้ยเต็มไปหมด เริ่มตั้งแต่การตั้งแถวยาวเหยียดเพื่อรอคอยควักกระเป๋ากันตั้ง 16 ยูโร สำหรับเข้าไปชมความมหัศจรรย์ในการออกแบบสุดอลังการ
ดีที่ 16 ยูโรนี้ มีให้ทั้งโบรชัวร์แผ่นหนา แล้วก็อุปกรณ์อิเล็กโทรนิกส์บรรจุคำบรรยายส่วนตัว (เลือกได้หลายภาษา แน่นอน... ไม่มีภาษาไทย อิอิ) พอเข้าไปแต่ละคนก็เลยอยู่ในโลกส่วนตัว ตาดู-หูฟัง (คำบรรยายจากเครื่อง) ดูๆ ไปก็เป็นภาพที่โคตรตลก แต่จะไม่ฟังก็ไม่ได้ คึๆๆๆ
นอกจากการออกแบบตกแต่งภายในแบบไร้เส้นตรง ที่แสดงความเป็นอาร์ตนูโวสุดๆ แล้ว สิ่งหนึ่งที่ชอบมากที่สุดในคาซา บัตโย คือ ที่พี่เกาดี้ออกแบบกระจกให้มองผ่านไปแล้วเหมือนอยู่ในน้ำ เริ่ดมากทีเดียว แถมอาคารยังทาสีฟ้า ยิ่งส่งให้เรารู้สึกเหมือนอยู่ในโลกใต้บาดาลจริงๆ
บ้านหลังนี้สรา้งมาตั้งกะศตวรรษที่ 19 นู่น (ปี 1877) แต่พี่เกาดี้มาโมดิฟายด์ ตกแต่งภายในร่วมกับเพื่อน อย่าง โฆเซป มาเรีย ฆูฆอล (ชื่ออ่านยากจริง) ราวๆ ปี 1905–1907 ในช่วงรุ่งโรจน์ของแกนั่นแหละ ถึงทุกวันนี้ก็ยังเป็นที่อยู่อาศัยจริงๆ อยู่เลยนะ น่าริษยาคนที่ได้อยู่จริงๆ แต่คงจะแพงหูฉี่เหมือนกันล่ะ
บนดาดฟ้าตึก พี่เกาดี้ไม่ลืมที่จะสร้า้งสรรค์ประติมากรรมรูปทรงแปลกๆ เอาไว้ (เหมือนฉี่รดแสดงความเป็นตัวตนเอาไว้ -- โห เปรียบซะเสีย) ทั้งโมเสกหลากสี สัตว์ประหลาดที่เรียกว่าจิ้งเหลน เอ๊ย dragon แล้วก็ยอดแหลมๆ ที่พวยพุ่งขึ้นฟ้า เปรียบประหนึ่งดาบของเซนต์จอร์จ (นักบุญผู้อารักษ์เมืองบาร์เซโลน่า)
บนดาดฟ้ายังมีห้องที่สามารถสดับรับฟังเสียงน้ำ ดูเหมือนวิทยาการสมัยใหม่ แต่จริงๆ แล้วมีมาตั้งแต่ยุคนู้นเลย
นั่งอยู่ในห้องฟังเสียงน้ำนานๆ จะเงียบสงบมาก ต่างจากอาการยั้วเยี้ยของนักท่องเที่ยวด้านนอกลิบลับเชียวล่ะ
นี่นึกว่่าเขียนตอนนี้แล้วจะได้ออกจากบาร์เซโลน่านะเนี่ย! เรายังมีเวลาไปเที่ยวพิพิธภัณฑ์ปิกัสโซได้อีกแน่ะ เชื่อป่ะ เสียดายก็แต่มิได้เที่ยว ปาเลา กูเอลล์ ซึ่งเป็นแมนชั่น หรือคาซาของเคาสตต์อูเอเซบี กูเอลล์ ผู้สนับสนุนคนสำคัญของพี่เกาดี้เขานั่นแหละ
เลยอดชมเสารูปผลไม้บนยอดตึกเลย ไม่เป็นไร ไม่เป็นไร คืนนี้ต้องเดินทางลงใต้แว้วววว...
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น